Het strand in Nhatrang, Vietnam.... Poeh, dat lijkt alweer lang geleden. Inmiddels zijn we alweer in Indonesië. Maar goed, daarover later meer. In de tussentijd hebben we heel veel leuke, mooie, indrukwekkende, trieste en emotionele momenten meegemaakt.  Nadat we Nhatrang hebben verlaten zijn we doorgereisd naar Dalat, een bergstadje in Zuid-Vietnam. Het stadje op zich was niet heel gezellig, maar we waren er immers ook maar met 1 doel naar toe gekomen: The Easyriders! In Nederland had Nina  Caris (1.000 maal dank voor de tip Nientje) ons al getipt dat een motortocht met de The Easyriders tot  "The things you MUSTdo in Vietnam" behoort. The easyriders zijn een club motorrijders die toeristen de mooiste plekken van het land laten zien. We hadden van Nina  een naam doorgekregen van een goede gids en hadden hem inmiddels al benaderd via Facebook en laten weten wanneer we in Dalat zouden aankomen. Op de avond dat we aan waren gekomen in Dalat hebben we een meeting gepland met de gids en na een goede onderhandeling werden we de volgende ochtend door 2 gidsen opgehaald voor een 3-daagse tocht door de Central Highlands.  De tocht was zo mooi. Onderweg hadden we de mooiste uitzichten: bergen, rijstvelden, jungle, koffieplantages, theeplantages, zwarte peperplantages, cashewnootplantages en bergdorpjes raasden aan ons voorbij.  De eerste avond kwamen we aan in het dorpje Lak Lake, waar de gidsen een prachtige bungalow voor ons hadden gereserveerd met uitzicht op het meer. Die avond gingen we we samen met de gidsen het dorp in om iets te eten. In een restaurant (lees schuur) van een vriend van de gidsen, kregen we te eten wat de pot schaft: noodlesoep met vis uit het plaatselijke meer. Het was even wennen, omdat ik nogal aparte wezentjes in mijn soep zag drijven, maar allèh.....ook dit hoort erbij. Vervolgens gingen we een familie bezoeken die behoren tot één van de vele bergstammen in het gebied en nog altijd op een authentieke wijze leeft. In hun hut werden we uitgenodigd om hun zelfgemaakte rijstwijn te drinken. Rijstwijn, mmm....ja, daar hadden we al ervaring mee dus laat maar komen. In een grote kruik zat de rijstwijn die nog even klaargemaakt moest worden voor ons, want het was alleen nog maar pure alcohol. Eerst gingen er bananenbladeren in de pot en vervolgens moest er wat water in. Vervolgens ging er een rietje van bamboe in de pot en werd er door de vrouw des huizes flink aan geslurpt. Trots dat ze ons dit aan konden bieden, werden wij uitgenodigd om ook een slok te nemen. Oeioeioei...deze was toch wel wat sterker dan we gewend waren. Het is natuurlijk niet gebruikelijk om een aanbod af te slaan dus deze avond vloeide de rijstwijn rijkelijk en hebben we samen de polonaise door de hut gedanst... De volgende ochtend liepen we naar het restaurant voor het ontbijt toen we een piepjong Vietnamees stelletje aantroffen die zich klaar aan het maken waren voor hun bruiloft. De bruid had  een vreselijke witte make-up op haar gezicht gesmeerd om witter te lijken. Het valt ons op dat Vietnamezen graag een lichte huidskleur willen hebben. Een lichte huidskleur staat, net als in vele andere landen, ook hier voor rijkdom. Daarom dragen de dames ook allemaal bedekte kleding, een mondkapje of witte make-up.  Trouwens: de trouwjurk was prachtig geweest voor de Vastelaovend!  Ik wijk even af merk ik. We vertrokken deze ochtend met onze motorvrienden voor een tocht van 200 km. Ook deze dag was weer adembenemend en indrukwekkend. We zijn langs de Ho Chi Minh Trail gereden die de Noord-Vietnamezen indertijd gebruikte om wapens en soldaten naar het zuiden te smokkelen. Deze dag werden we dan ook gevoed met veel informatie over de Oorlog. Zeer triest wat er in dit land gebeurd is en wat men elkaar heeft aangedaan..... Tijdens de tocht hebben we ook lokaal eten en drinken geprobeerd. Geregeld stopten we langs de kant van de weg om suikerrietwater te drinken, een gefrituurde bananenhapje te proberen of één van de onbekende tropische vruchten uit te proberen. Heerlijk!! Einde van dag 2 stopten we in het dorpje Gia Nghta. Ook weer goed gegeten in local restaurantje. Om jullie een beeld te geven van de eetmomenten: smekken, slurpen, botjes en andere etensresten op de grond spuwen is toegestaan en de normaalste zaak van de wereld. We hebben er wel om moeten lachen. Dag 3 weer een tocht afgelegd van ongeveer 120 km en hebben we mogen aan schouwen hoe de bergvolken leven. De jeugd trouwt heel jong (14/15 jaar), hebben heel veel kinderen, er is geen school in de buurt dus iedereen werkt op het land en verkoopt de spullen op de locale markt. Ze wonen in huisjes met muren van plastic of als ze iets meer te besteden hebben van hout, hebben 1 bed voor de hele familie, ze zorgen allemaal voor elkaar en zijn heel gelukkig met wat ze hebben. We werden er even stil van.... Hup, terug op de motor. De ideale plek om alle indrukken te verwerken. Op het einde van deze dag werden we door onze gidsen in het plaatsje Bao Loc op de bus gezet naar Ho Chi Minh City, oftewel Saigon hoe de Zuid-Vietnamezen deze stad nog altijd blijven noemen. De gidsen waren fantastisch, ze hebben ons zoveel laten zien en geleerd over hun land! Het was niet leuk om afscheid te nemen.  Het cruisen op de motor, het geluid van de wind dat langs onze oren suisde, het zien van de immens mooie landschappen en het kennismaken met vriendelijke mensen gaf een speciaal gevoel en om eerlijk te zijn ook een emotioneel gevoel. Wat zijn we gelukkige mensen dat we dit mogen meemaken!!  In Saigon zijn we 2 dagen gebleven. Saigon is een bruisende stad met leuke parken waar de lokale bevolking sport, danst en bij elkaar komt om te socializen. We hebben hier het Oorlogsmuseum bezocht en zijn naar de Cu Chi tunnels geweest. Zowel het museum als de tunnels gaven ons een goed beeld van de trieste historie van dit land.  Voor ons was Saigon de afsluiting van het mooie Vietnam met een zeer trieste geschiedenis. We hebben van dit land genoten en veel geleerd!  Dus op naar Cambodja. We hoopten dat de rijstijl in Cambodja beter zou zijn dan  in Vietnam. De 6 uur durende busrit van Saigon naar Phnom Phen bewees helaas het tegendeel. Het was misschien nog wel erger. Na een aantal schietgebedjes hebben we veilig Phnom Phen bereikt. Deze stad hebben we zeer effectief bezichtigd. Het prachtige Royal Palace, een rondje door de stad met de tuk-tuk, The killing fields en de S21 gevangenis bezocht. In dit land zijn vreselijke dingen gebeurd onder het regime van Pol Pot. Het is totaal niet te begrijpen waarom mensen van dezelfde komaf zo bruut met elkaar omgingen.  Pffff.... Na deze indrukwekkende ochtend hebben we de bus gepakt naar Siem Reap. Siem Reap is een gezellig stadje, volledig ingericht op het toerisme aangezien de tempels van Angkor Wat een aantal km van Sien Reap afliggen.  Het tempelcomplex is verschrikkelijk groot en dus niet  mogelijk om te voet af te leggen. We hadden een tuk-tuk geregeld die ons van tempel naar tempel heeft gereden, zodat we alles binnen een dag konden bekijken. We hebben zelfs het gebied vanuit de lucht kunnen bekijken in een hele grote ballon gevuld met helium. Prachtige attractie!  Alweer een dag met veel mooie indrukken. We hebben de laatste dagen veel ondernomen, veel gezien, geleerd, reisuren gemaakt, heel vroeg opgestaan. Het werd dus weer tijd voor ontspanning. Het was eigenlijk onze bedoeling om naar een eilandje ten zuiden van Cambodja af te reizen, maar na het checken van de weerberichten zou het daar de komende week gaan regenen en onweren. Dus hebben we de plannen gewijzigd en hebben we een ticket geboekt naar Bali. En daar zitten we nu dus. We hebben nog niet zoveel meegemaakt hier. Alleen dat het heerlijk is om op het strand te liggen met een boek, dat voetbal kijken in de kroeg, ondanks verlies toch gezellig is en oh ja, dat we gisteren op de scooter zijn aangehouden door een corrupte politieagent die €50,-  van ons wilde hebben. We stonden een paar cm links van de streep voorgesorteerd bij het stoplicht terwijl we rechts moesten staan. Ik kreeg het een beetje benauwd, maar Jordi had de tactiek van een onnozele, maar vriendelijke toerist ingezet. Af en toe legde hij vriendelijk een hand op de schouder van meneer agent en vroeg dat er toch niets aan de hand was. Oké, €20,- was ook goed. Als we nu betaalde mochten we gaan. Uiteindelijk verliep het gesprek tussen Jordi en meneer agent zo onduidelijk en verward dat hij ons wegstuurde, maar.....hij wilde wel geld om wat te drinken te halen. Toen gaven we hem een flesje water en zijn vertrokken!  Vandaag gaan we weer verder reizen op Bali. Bali is natuurlijk bekend van de heerlijke strandvakanties, maar het heeft nog meer en dat gaan wij deze week eens ontdekken.  Bedankt voor al jullie leuke reacties op onze site. We vinden het iedere keer weer leuk om te lezen.  Veel liefs van ons!